தாவரவியல் - வகைப்பாட்டின் நவீன அணுகுமுறைகள் | 11th Botany : Chapter 5 : Taxonomy and Systematic Botany
வகைப்பாட்டின்
நவீன அணுகுமுறைகள் (Modern trends in taxonomy)
வகைப்பாட்டியலாளர்கள் தாவரங்களை முறையாக வகைப்படுத்துவதில்
புறப்பண்புளை மட்டும் கருத்தில் கொள்ளக்கூடாது என்பதனை ஏற்றுக் கொண்டுள்ளனர். செல்லியல்,
மரபியல், உள்ளமைப்பியல், செயலியல், புவியியல் பரவல், கருவியல், சூழ்நிலையியல், மகரந்தவியல்,
பருவகாலமாற்றவியல், உயிர் வேதியியல், எண்ணியல் வகைப்பாடு, நடவுமாற்று பரிசோதனைகள் போன்ற
பல்வேறு துறைகளிலிருந்து கிடைக்கப்பெற்ற தரவுகளுடன் வகைப்படுத்தினால்தான் வகைப்பாடு
பற்றிய தெளிவான அறிவு பெற முடியும் என அறிந்துள்ளனர். இவ்வாறு கூடுதல் பண்புகளின் அடிப்படையில்
வகைப்படுத்துவது சில வகைப்பாட்டு பிரச்சனைகளைத் தீர்ப்பதில் பயனுள்ளதாக இருக்கும்.
இது வகைப்பாட்டைப் பழைய நிலையிலிருந்து (ஆல்பாவிலிருந்து), நவீன நிலைக்கு (ஒமேகாவிற்கு)
மாற்றியுள்ளது. இவ்வாறு புதிய முறையானது ஒரு சிறந்த வகைப்பாடாக மாறிவருகிறது.
முந்தைய
வகைப்பாட்டு புரிதலில் ஏற்பட்டுள்ள மாற்றங்கள்
புதிதாக வழங்கப்பட்ட APG வகைப்பாட்டு
முறை பழங்காலப் பூக்கும் தாவரக் குடும்பங்களின் நமது முந்தைய புரிதல்களில் பல மாற்றங்களை
ஏற்படுத்தியுள்ளது. அவற்றில் சில கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ளன.
• உண்மையான ரனேலியன் குடும்பங்கள், குறிப்பாக
மரம் போன்றவை இனிப் பழமையான குடும்பங்களில் இருக்காது. APG வகைப்பாடு முறையின்படி அம்போரெல்லேசி,
நிம்பயேசி, அஸ்ட்ரோபெய்லியேசி மேக்னோலியேசி, குளோராந்தேசி ஆகியவை தொடக்ககாலப் பூக்கும்
தாவரங்களாகக் கருதப்படுகிறது.
• ஒருவிதையிலைத் தாவரங்கள் ஒற்றை மரபுத்தொகுப்பு
வழிவந்த குழுவாக அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளன. எனவே அச்சொல் தக்கவைக்கப்பட்டுள்ளது.
• இருவிதையிலைத் தாவரங்கள், பலமரபுத்
தொகுப்பு வழிவந்த குழுவாக உள்ளதால், இருவிதையிலைகள் என்ற வார்த்தை காலாவதியாகின்றது.
• லிலியேசி (Sensu lato) 14 குடும்பங்களாகப்
பிரிக்கப்பட்டுள்ளது.
• அய்சோயேசியிலிருந்து மொலுஜினேசி மற்றும்
கெய்சிக்கியேசி ஆகியவை தனித்தனியாகப் பிரிக்கப்பட்டு அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளது.
• யூஃபோர்பியேசியை (S.l) ஃபில்லாந்தேசி,
பிக்ரோடென்டிரேசி மற்றும் புட்ரான்ஜிவேசி எனப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது.
• அஸ்கிளப்பியடேசி, அபோசினேசியுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது.
(S.l)
• வெர்பினேசியின் கீழ்க் கருதப்பட்ட
வழக்கமான பேரினங்களான கிளிரோடென்டிரான், டெக்டோனா,
வைட்டக்ஸ் போன்றவை திருத்தியமைக்கப்பட்ட லேமியேசிக்கு மாற்றப்பட்டுள்ளது.
1.
வேதிமுறை வகைப்பாடு (Chemotaxonomy)
புரதங்கள், அமினோ அமிலங்கள், நியூக்ளிக் அமிலங்கள்,
பெப்டைடுகள் முதலியன வேதிமுறை வகைப்பாட்டு ஆய்வுகளில் முக்கியத்துவம் பெறுகின்றன. வேதிமுறை
வகைப்பாடு என்பது உயிர்வேதியியல் கூறுகளின் அடிப்படையில் தாவரங்களை வகைப்படுத்தும்
ஒரு அறிவியல் அணுகுமுறையாகும். புரதங்கள் அதிகமான ஜீன்களால் கட்டுப்படுத்தப்படுவதாலும்,
இயற்கைத் தேர்வுக்கு அரிதாக உட்படுபவை என்பதாலும், தாவர வகைப்பாட்டின் அனைத்துப் படிநிலைகளிலும்
பயன்படுத்தப்படுகிறது.
வேதிப்பண்புகள் மூன்று முக்கியப் பிரிவுகளாகப் பிரிக்கப்படுகின்றன.
1. எளிதாகக் காணக்கூடியதரசமணிகள், சிலிக்கா.
2. இரசாயனச் சோதனைகளின் மூலம் கண்டறியப்படுகின்ற ஃபீனால்,
எண்ணெய், கொழுப்பு, மெழுகு.
3. புரதங்கள்.
வேதி வகைப்பாட்டின்
நோக்கம்
1. வகைப்பாட்டின் தற்போதைய அமைப்பை மேம்படுத்தக்கூடிய
வகைப்பாட்டு பண்புகளை உருவாக்குவது.
2. தாவரங்களைப் பற்றிய தற்போதைய இனப்பரிணாம அறிவை மேம்படுத்துவது
ஆகியனவாகும்.
2.
உயிரிய முறைமை (Biosystematics)
பரிசோதனை, சுற்றுச்சூழல் மற்றும் செல்லியல் வகைப்பாடு
மூலம் உயிரின வகைகள் ஆய்வு செய்யப்பட்டு அவற்றிற்கிடையேயான இனப்பரிணாமநிலை வரையறுக்கப்படுவது
உயிரிய முறைமை எனப்படும். உயிரிய முறைமை
என்ற சொல்லைக் கேம்ப் மற்றும் கில்லி என்பவர்கள் 1943-ல் அறிமுகப்படுத்தினார்கள்.
பல ஆய்வாளர்கள் உயிரிய முறைமை சைட்டோஜெனிட்டிக்ஸ் மற்றும் சூழ்நிலையியலுடன் நெருங்கிய
தொடர்பு இருப்பதாகக் கருதி வகைப்பாட்டை விடப் பரிணாமத்திற்கு அதிக முக்கியத்துவம் கொடுக்கின்றனர்.
உயிரிய முறைமையின்
நோக்கங்கள்
உயிரிய முறைமையின் நோக்கங்கள் பின்வருமாறு:
1. இயற்கை உயிர் அலகுகளின் வரையறைகளை நிர்ணயித்தல்,
2. பரிணாம வளர்ச்சி மற்றும் மரபுவழியைப் புரிந்து கொள்வதன்
மூலம் ஒரு தாவரக் குழுமத்தின் பரிணாமத்தை நிறுவுவதற்கு வழி செய்தல்,
3. புற அமைப்பியல் மற்றும் உள்ளமைப்பியல் மட்டுமன்றி
நவீன கருத்துக்களை அடிப்படையாகக் கொண்ட தரவுகளையும் உள்ளடக்குதல்,
4. பல்வேறு குழுக்களாகச் சூழ்நிலைச் சிற்றினம், சூழ்நிலை
வகை, கூட்டுச் சிற்றினம் மற்றும் கம்பேரியம் போன்றவற்றைத் தனி உயிரிய முறைமையின் அமைப்புகளாக
அங்கீகரித்தல் முதலியனவாகும்.
3.
கேரியோடாக்ஸானமி (Karyotaxonomy)
மரபணு தகவல்களைத் தன்னகத்தே கொண்டுள்ள அமைப்புகளே குரோமோசோம்கள்.
குரோமோசோம்களைப் பற்றிய பரந்த அறிவு கிடைக்கப்பெற்றதும் அதனடிப்படையில் உயிரினங்களை
வகைப்படுத்தவும், வகைப்பாட்டு சிக்கல்களைக் களையவும் பயன்படுத்தத் தொடங்கினர். குன்றல்
பகுப்பின் போது காணப்படும் குரோமோசோம்களின் பண்புகள் மற்றும் நிகழ்வுகளின் அடிப்படையில்
தாவர வகைப்பாட்டு சிக்கல்களைக் களைவது கேரியோடாக்ஸானமி அல்லது சைட்டோடாக்ஸானமி
எனப்படும்
குரோமோசோம்களின் எண்ணிக்கை, அளவு, புற அமைப்பு , குன்றல்
பகுப்பில் குரோமோசோம்களின் செயல்பாடு போன்ற அனைத்தும் வகைப்பாட்டில் முக்கியமானதொன்றாக
நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது.
4.
குருதிநீர்ச்சார்வகைப்பாடு / ஊநீர் வகைப்பாடு (Serotaxonomy)
முறைப்பாட்டு ஊநீரியல் அல்லது குருதிநீர்ச்சார் வகைப்பாடு
இருபதாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் எதிர்வினைகளின் கண்டுபிடிப்பு மற்றும் நோய்த் தடுப்பு
பற்றிய துறையின் வளர்ச்சியினால் தோற்றுவிக்கப்பட்டது. இவ்வகைப்பாட்டை ஸ்மித் (1976) ஆன்டி சீரங்களின் தோற்றம் மற்றும்
பண்புகளைப் பற்றி அறிதல் என்று வரையறுத்தார்.
ஒத்த பண்புகளைக் கொண்ட தாவரங்களின் வகைப்பாட்டில் காணப்படும்
சிக்கல்களைத் தீர்க்க, அவற்றில் காணப்படும் புரதங்களின் அடிப்படையில் வகைப்படுத்துதல்
குருதிநீர்ச்சார்/ ஊநீர் வகைப்பாடு எனப்படும்.
குருதிநீர் சார்/ஊநீர் வகைப்பாட்டின் முக்கியத்துவம்
டாக்சான்களில் காணப்படும் பல்வேறு ஒற்றுமைகள், மாறுபட்ட
கருத்துக்களை இது வெளிப்படுத்துவதால் வகைப்பாட்டில் பயனுள்ளதாய் இருக்கின்றது. பல்வேறு
தாவர டாக்சான்களின் ஆன்டிஜென் எதிர்வினைகளை ஒப்பிடுவதன் மூலம், சிற்றினங்கள், பேரினங்கள்
மற்றும் குடும்பங்களுக்கிடையே காணப்படும் ஒற்றுமையின் அளவைத் தீர்மானிக்கிறது.
எடுத்துக்காட்டு:
பேசியோலஸ் ஆரியஸ்,பேசியோலஸ்
முங்கோ சிற்றினங்கள், விக்னா எனும் பேரினத்தின் கீழ் வகைப்படுத்தப்பட்டதற்கு,
கிறிஸ்பீல்ஸ்
மற்றும் கார்ட்னர் ஆகியோரால் வழங்கப்பட்ட குருதிநீர்ச்சார் ஆதாரங்கள் வலுவளிக்கின்றன.
5.
மூலக்கூறு வகைப்பாடு/மூலக்கூறு இனப்பரிணாம முறைப்பாட்டியல் (Molecular taxonomy)
மூலக்கூறு வகைப்பாடு என்பது இனப்பரிணாம வளர்ச்சி முறையின்
ஒரு பிரிவு ஆகும். இது பாரம்பரிய மூலக்கூறு வேறுபாடுகளை, முக்கியமாக DNA வரிசையில் உள்ள தகவல்களைப் பெறவும், பல்வேறு
வகைப்பாட்டு குழுக்களுக்கிடையே உள்ள இனப்பரிணாம உறவை உருவாக்குவதற்கும், பகுப்பாய்வு
செய்வதற்கும் வழிவகை செய்கின்றது. DNA நகலாக்கம் மற்றும் வரிசைமுறையாக்கம் போன்றவற்றின்
வளர்ச்சி மூலக்கூறு வகைப்பாடு மற்றும் உயிரித் தொகை மரபியலின் வளர்ச்சிக்கு மிகப்பெரிய
பங்களிப்பை அளித்து வருகின்றன. இந்நவீன முறைகள் மூலக்கூறு வகைப்பாடு மற்றும் உயிரித்தொகை
மரபியல் துறைகளில் மேம்படுத்தப்பட்ட பகுப்பாய்விற்கு ஊக்கம் மற்றும் துல்லியத்தன்மையைக்
கொடுத்துப் புரட்சியை ஏற்படுத்தியுள்ளன.
மூலக்கூறு இனப்பரிணாமப் பகுப்பாய்வின் முடிவுகள் மர
வடிவத்தில் வெளிப்படுத்தப்படுகின்றன. இது இனப் பரிணாம வழி மரம் என்று அழைக்கப்படுகிறது.
அலோசைம்
(allozymes) மைட்டோகான்டிரிய DNA,
நுண்துணைக் கோள்கள், RFLP (வரையறுக்கப்பட்ட கீற்று நீள் பலவடிவுடைமை)
RAPD-க்கள்
(தொடரற்ற பெருக்கப் பல்வடிவுடை DNAக்கள்) AFLP - க்கள் (பெருக்கக் கீற்று நீள் பல்வடிவுடைமை), SNP (ஒற்றை நியுக்ளியோடைட்டு
பல்வடிவுடமை), மைக்ரோசில்கள் அல்லது வரிசைகள்
போன்ற பல்வேறு மூலக்கூறு குறிப்பான்கள் வகைப்பாட்டு முறையில் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.
மூலக்கூறு வகைப்பாட்டின்
பயன்கள்
1. DNA
அளவில் வெவ்வேறு தாவரக் குழுக்களின் இனப்பரிணாம உறவை உருவாக்குவதில் மூலக்கூறு வகைப்பாடு
உதவுகிறது.
2. இது உயிரினங்களின் பரிணாம வரலாற்றின் தகவல்கள் அடங்கிய
புதையல் பேழையைத் திறக்கின்றது.
வரைக் கீற்று
நீள் பல்வடிவுடமை (Restriction Fragment
Length Polymorphism / RFLP)
RFLP
என்பது ஒரு மரபியல் பகுப்பாய்வு மூலக்கூறு ஆய்வு முறை. இம்முறை DNA-வின் குறிப்பிட்ட
பகுதிகளில் காணப்படும் தடைக்கட்டுத் தளங்களின் தனித்துவமான வகைகளை அடையாளம் காண அனுமதிக்கிறது.
இது தாவரங்களில் வரையறு தளங்களின் வேறுபாட்டையும், வரையறு நொதிகளினால் பிளக்கப்படும்
DNA துண்டுகளின் நீளத்தையும் குறிக்கின்றது.
பெருக்கக் கீற்று
நீள் பல்வடிவுடைமை (AFLP) (Amplified
Fragment Length Polymorphism / AFLP)
இம்முறை RFLP-க்கள் அடையாளம் காண்பதை ஒத்ததாகும்.
இதில் DNA- வை சிறுசிறு துண்டுகளாக வெட்ட
ஒருவரையறுநொதி பயன்படுத்தப்படுகிறது. ஒவ்வொரு DNA துண்டுகளும் குறிப்பிடத்தக்க நியூக்ளியோடைட்
வரிசையில் நிலைப்பெறச் செய்வதற்கு இவ்வரையறு நொதி பயன்படுகிறது.
AFLP உயிரித்தொகை மரபியல் ஆய்வுகளுக்குப் பயன்படுத்தப்படுகிறது.
பெரும்பாலும் நெருக்கமான தொடர்புடைய சிற்றினங்களின் ஆய்வுகளுக்கும், சில சந்தர்ப்பங்களில்,
உயர்மட்டக்கிளைப் பரிணாமவியல் பகுப்பாய்விற்கும் பயன்படுத்தப்படுகிறது.
தொடரற்ற பெருக்கப்
பல்வடிவுடைய DNA-க்கள் (RAPDs) (Random
Amplification of Polymorphic DNA / RAPDs)
RAPD-க்கள் என்பது தனிமைப்படுத்தப்பட்ட DNA-வின் பல்வேறு
இடங்களில் காணப்படும் நிரப்பு பகுதிகளுக்கு எதிராகச் சிறந்த முறையில் உருவாக்கப்பட்ட
முதன்மியைப் பயன்படுத்தி மரபணு குறிப்பான்களை அடையாளம் காணும் ஒரு முறையாகும். இன்னொரு
இணையொத்த DNA அருகில் உள்ள எதிர் DNA இழையில் இருந்தால், இந்த வினை DNA-வின் அப்பகுதியைப்
பெருக்க உதவும்.
நுண்சாட்டிலைட்டுகள் போன்ற RAPD-கள் பெரும்பாலும் சிற்றினங்களுக்குள்
உள்ள மரபியல் ஆய்வுகளுக்குப் பயன்படுகிறது என்றாலும் சிற்றினங்களுக்குள் அல்லது நெருங்கிய
உறவுடைய சிற்றினங்களுக்குள் உள்ள உறவுகளைத் தொடர்புபடுத்துவதற்கு இனப்பரிணாம் ஆய்வுகள்
வெற்றிகரமாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. இருப்பினும் RAPD பகுப்பாய்வு முடிவுகளைப் பிரதிபலிக்கக்
கடினமாக உள்ளதும், வெவ்வேறு தாவரப் படிநிலைகளில் உள்ள அமைப்பொப்பியல் ஒத்ததாய் இருப்பது
உட்கரு சார்ந்ததாய் இருக்கலாம் என்பதும் இதனுடைய குறைபாடாகக் கருதப்படுகிறது.
மூலக்கூறு வகைப்பாட்டின்
முக்கியத்துவம்
1. இது பாதுகாக்கப்பட்ட மூலக்கூறு வரிசைகளைப் பயன்படுத்துவதன்
மூலம் தாவரங்கள் மற்றும் விலங்குகளின் மிக அதிக எண்ணிக்கையிலான இனங்களை அடையாளம் காண
உதவுகிறது.
2. DNA
தரவுகளைப் பயன்படுத்தி உயிரி பல்வகைமைக்கான பரிணாம முறைகள் / வடிவங்கள் ஆராயப்படுகிறது.
3. DNA
வகைப்பாடு தாவரப் புவியமைப்பியலில் ஒரு முக்கிய பங்காற்றுகிறது. இது மரபணுத் தொகுப்பு
வரைபடம் (Gene Mapping) உருவாக்கவும், பல்லுயிர்
பாதுகாப்பிலும் உதவுகிறது.
4. DNA சார்ந்த
மூலக்கூறுகுறிப்பான்கள் DNAசார்ந்த மூலக்கூறு ஆய்வுகளை வடிவமைப்பதற்கும், மூலக்கூறு
முறைப்பாட்டியலிலும் பயன்படுகிறது.
6.
DNA வரிக்குறியிடுதல் (DNA Barcoding)
பல்பொருள் அங்காடிகளில் பன்னாட்டு உற்பத்திப் பொருள்
பொதுக்குறியீட்டை (Universal Product Code
- UPC) வேறுபடுத்துவதற்காக வரிப்படிப்பான்கள் (scanners) பயன்படுத்துவதை நீங்கள்
பார்த்திருக்கிறீர்களா? அதே போன்று ஒரு சிற்றினத்தை மற்றொன்றிலிருந்து நாம் வேறுபடுத்திக்
காட்டலாம். DNA வரிக்குறியிடுதல் என்பது
ஜீனோமில் உள்ள ஒரு நிலையான பகுதியிலிருந்து ஒரு மிகக் குறுகிய மரபணு வரிசையைப் பயன்படுத்தி
வகைப்படுத்தப்படும் ஒரு முறையாகும். இதில் PCR
பெருக்கம் மற்றும் மரபணு குறிப்பான் (பொதுவாக மைட்டோகான்டிரிய COI ஜீன் மற்றும் பசுங்கணிக matK, rbcL ஆகியவை) வரிசைப்படுத்துதல் ஆகியவை
பயன்படுத்தப்படுகிறது. ஒரு தாவரத்தை அடையாளம் காணப் பயன்படுத்தப்படும் மரபணு வரிசை
"DNA குறிச்சொற்கள்" அல்லது
"DNA வரிக்குறியீட்டுகள்" என்று
அழைக்கப்படுகிறது. பால் ஹெபர்ட் 2003-ல்
DNA வரிக்குறியிடுதலை முன்மொழிந்தார். அவர்
'DNA
வரிக்குறியிடுதலின் தந்தை’ எனக் கருதப்படுகிறார்.
தாவரங்களில் வரி குறியிடுதலுக்குப் பயன்படுத்தக்கூடிய
பயனுள்ள ஜீன் பகுதிகளான matK, rbcL, பசுங்கணிகத்தின் இரண்டு மரபணுக்களில்
உள்ளது. இவை தாவரங்களின் வரிக்குறியீட்டுப் பகுதிகளாக அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளது.
அறியப்படாத இனங்களின் ஜீன் வரிசை, ஜீன் வங்கியில் முன்பே
சமர்ப்பிக்கப்பட்ட ஆவணங்களிலிருந்து பிளாஸ்ட்
எனப்படும் வலை - நிரலைப் பயன்படுத்தி (Blast - நெருங்கிய தொடர்புடைய வரிசையைத்
தேடுவதற்கான வலை - நிரல்) ஒப்பிட்டு ஒத்திசைவு செய்யப்படுகிறது.
DNA வரிக்குறியிடுதலின் முக்கியத்துவம்
1. உயிரினங்களை அடையாளம் காண்பதிலும், வகைப்படுத்துதலிலும்
DNA வரிக்குறியிடுதல் மிகவும் பயனுள்ளதாய் இருக்கின்றது.
2. பல்லுயிர்த் தன்மையின் அளவை வரையறுக்க மற்றும் வரைபடமாக்க
உதவுகிறது.
DNA வரிக்குறியிடுதல் தொழில்நுட்பத்திற்கு, பெரிய தரவுத்
தளங்கள் மூலம் ஒப்பிடுவதற்கான திறமையும், வரிக்குறியிடுதல் பகுதி குறித்த முன்னறிவும்
தேவைப்படுகின்றன.
DNA வரிக்குறியிடுதல் என்பது முழுத்தாவரத்தையோ துண்டாக்கப்பட்ட
அல்லது தூளாக்கப்பட்ட தாவர மாதிரிகளையோ அடையாளம் காணும் ஒர் நம்பகத்தன்மையுடைய தொழில்
நுட்பமாகும்.
7.
பாரம்பரிய மற்றும் நவீன வகைப்பாட்டின் வேறுபாடுகள் (Difference between classical
and modern taxonomy)
பாரம்பரிய
வகைப்பாடு
இது பழைய வகைப்பாடு அல்லது ஆல்பா (α) வகைப்பாடு என அழைக்கப்படுகிறது
இது டார்வினுக்கு முந்தைய காலம்
அடிப்படை அலகான சிற்றினங்கள் நிலையானவையாகக் கருதப்படுகின்றன.
புறப்பண்புகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது.
இது குறிப்பிட்ட சில மாதிரிகளின் கூர்நோக்கு
அடிப்படையில் அமைந்தது.
நவீன
வகைப்பாடு
இது புதிய வகைப்பாட்டு முறை (neo-systematic) அல்லது உயிரிய முறைமை (bio-systematics) அல்லது ஒமேகா (Ω) வகைப்பாடு
என்று அழைக்கப்படுகிறது.
இது டார்வினுக்குப் பிந்தைய காலம்
அடிப்படை அலகான சிற்றினங்கள் மாறும்
நிலையில் இருப்பவையாகக் கருதப்படுகின்றன.
புறப்பண்புகளுடன் இனப்பெருக்கப் பண்புகளையும்,
மூலக்கூறு தரவுகள் மற்றும் பரிணாம உறவுகளின் அடிப்படையில் அமைந்தது.
இது பெருமளவு மாதிரிகளின் கூர்நோக்கு
அடிப்படையில் அமைந்தது.